Και γιατί παρακαλώ να μη μιλάμε γι αυτά που μας συμβαίνουν; Η καθημερινή μας ζωή είναι. Δεν τη φορτώνω στην πλάτη κανενός και δεν απαιτώ τίποτα άλλο από το να νιώθω άνετη κι ελεύθερη να μιλάω για την αναπηρία μου και να τη ζω με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες
.
Υπάρχει όμως, ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που όχι μόνο δεν έχουν ιδέα, αλλά τους ενοχλεί ν αντικρίζουν άτομα με αναπηρία.

WOW! Ε, και;
Και τι με νοιάζει εμένα αν ο Χ ή ο Ψ έχουν πρόβλημα ν αντικρίσουν το αναπηρικό τροχοκάθισμα; Δεν είναι δικό μου πρόβλημα και φυσικά, δεν θα το φορτωθώ κι αυτό στην πλάτη μου!
Και τι με νοιάζει που η στενή μου οικογένεια 1ου βαθμού νιώθουν άβολα με μένα στο καροτσάκι; Ας πρόσεχαν, ας με παρακολουθούσαν, χρόνο με το χρόνο να γέρνω, χρόνο με το χρόνο να χάνω κι ένα κομμάτι του σώματος μου κι έτσι ίσως να τους ερχόταν πιο εύκολο.
Όμως προτίμησαν την τακτική της στρουθοκάμηλου. Και πόσο τους βόλευε που κοροιδεύανε τον εαυτό τους! Όμως τώρα τέλειωσαν τα ψέματα, σώθηκαν κι ο σώσων εαυτό σωθήτω. Απροετοίμαστοι, σαν τις μωρές παρθένες, με το λυχναράκι τους άδειο! Και κοίτα να δεις που εμένα είχαν για τρελή παρθένα! Εν τάξει όχι και παρθένα αλλά τέλος πάντων ήμουν ο τζίτζικας της ιστορίας και αυτοί τα σοφά μερμήγκια! Άντε τώρα να δεχτούν μια σκλήρυνση κατά πλάκας που μεγάλωνε 20 χρόνια κάτω απ τη μύτη τους και επέμεναν να μην το βλέπουν!
Άντε τώρα να τη δουν!


Πώς;
Γι αυτό σας λέω…
Ας πρόσεχαν.
Κοίτα να οργανώσεις τη ζωή σου και την ψυχή σου όσο πιο ανεξάρτητα μπορείς και μη φοβάσαι τίποτα, μ’ ακούς; Τίποτα…

Pampers; Μάλιστα, Pampers!

Τι ταμπού κι αυτό επιτέλους!

Ζω υπό συνθήκες αναπηρίας ίσον αντιμετωπίζω προβλήματα ακράτειας της ουροδόχου κύστης, που συνεπάγεται ότι πρέπει να βρω ΛΥΣΕΙΣ!

Κατ αρχή, αναγνωρίζω, αποδέχομαι και απομυθοποιώ το πρόβλημα!
Ναι, χωρίς αυτό το τρίπτυχο λυμένο, δεν πάμε πουθενά.
Αν δεν αναγνωρίσω το πρόβλημά μου ε, νομίζω πως = είμαι άξιος της τύχης μου! Αν δεν το δεκτώ = δεν πάω πουθενά κι αν δεν το απομυθοποιήσω = είμαι μονίμως κομπλαρισμένος και εκπαιδεύω ουσιαστικά και τον εαυτό μου και τους γύρω μου, να μου συμπεριφέρονται ωσάν να είμαι ανάπηρη στο μυαλό.
Όχι φίλοι μου, το να αποκτήσω χιούμορ στην απόδοση της κατάστασής μου, δεν την κάνει λιγότερο η περισσότερο σοβαρή, την κάνει όμως πιο ανάλαφρη και δεν κλείνεται στα κόμπλεξ του μυαλού μας. Το να δώσω με χιούμορ, κάτι που βιώνω και γαμώτο με ταλαιπωρεί καθημερινά, θέλει δύναμη και θέλει να βλέπεις τη ζωή για κείνο που είναι και όχι για κείνο που δεν μπορεί πια να είναι.

Ακράτεια λοιπόν είναι μια κατάσταση κατά την οποία η λειτουργία της κύστης αδυνατεί να συγκρατεί ή να κενώνεται κανονικά.
Άρα, ψάχνω για λύσεις και βρίσκω τα ειδικά πανάκια –εγώ τα λέω pampers απ τα γνωστά προιόνται (κάτι σαν το «κάνω hoover»). Έχω ψάξει μάρκες και μάρκες που κυκλοφορούν στην Κύπρο. Αυτά που μου ταίριαξαν είναι τα Tena γιατί έχουν τέλεια εφαρμογή, έχουν σύστημα κατά της οσμής και τέλως πάντων είναι τα πλέον λειτουργικά.
Όμως, Κύριοι κατασκευαστές των Tena μην τα αλλάζετε, μην τα φθηνίζετε, μην μας τους κύκλους ταράζετε.
Κι είναι τόσο, μα τόσο δύσκολο να βρεις pampers, να βρεις τη σωστή θέση, δεξιά αριστερά, μπρος πίσω, θέλει εξάσκηση!
http://www.tena.co.uk/Women/information-centre/
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα και θα μάθετε πολλά, κυρίως ότι το πρόβλημα της ακράτειας δεν συμβαίνει μόνο στους ανάπηρους!

Πες τα Στέλιο!





Καμιά φορά το τρεαγούδι αυτό ανεβαίνει στο μυαλό και σου σφίγγει το λαιμό.
Νάναι η μουσική του, οι στίχοι, ή απλά η φωνάρα του Καζαντζίδη που το επικυρώνει;
Ότι και να ναι σήμερα πρωί θέλησα αυτό ν' ακούσω!
Κλισέ θα μου πείτε για ένα blog που ασσχολείται με την αναπηρία...
Ε, ΝΑΙ. Ε, και;;;

Οι καινούργιες ράμπες πεζοδρομίων

Εντάξει, το παλέψαμε γερά! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να κατασκευάζονται κάθετες ράμπες στα κυπριακά πεζοδρόμια: Είναι εντελώς εκτός προδιαγραφών, άβολές έως επικίνδυνες. Τα πεζοδρόμιά μας είναι ΨΗΛΆ και ΣΤΑΝΑ με αποτέλεσμα να μην σου αφήνουν περιθώρια κατασκευής ράμπας 5% και 6%.
Η Επιτροπή Προσβασιμότητας Πεζοδρομίων που αποτελείται από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς: Τμ. Δημοσίων έργων, Τμ. Πολεοδομίας, Ένωση Δήμων, Γραφείο Σχεδιασμού ΑμεΑ, μα κυρίως την ΟΠΑΚ (Παγκύπρια Οργάνωση Παραπληγικών) και ΠΟΤ (Παγκύπρια Οργάνωση Τυφλών), κατάφερε να αλλάξει τα πρόχειρα και απηρχαιωμένα σχέδια που υπήρχαν με τις υποτυπώδεις ράμπες που καμιά σχέση δεν είχαν με τον πραγματικό προορισμό τους: Πώς είναι δυνατόν να βγεις 17 εκατοστά (καμιά φορά 18 και 19) μέσα σε 1 μέτρο ράμπας; Κλίσεις του 15% που ικανοποιούσαν μόνο την ματαιοδοξία των αρχόντων και των υπηρετούντων αυτούς!

Η λύση ήταν να αλλάξουμε τη κατεύθυνση του κεκλιμένου επιπέδου, από κάθετη να γίνει παράλληλη προς το πεζοδρόμιο! Έτσι μπορούμε επιτέλους να κυλάμε με άνεση τα τροχοκαθίσματα, αλλά και οι πεζοί να μην κινδυνεύουν κάθε τόσο να στραβοπατήσουν!

Οδηγός 'οδευσης τυφλών σε διάβαση πεζών

Επιβάλλεται ο επανασχεδιασμός της σήμανσης για τυφλούς στις διαβάσεις πεζών, ώστε η προειδοποιητική λωρίδα από φολιδωτές πλάκες να τοποθετείται κάθετα προς τη διάβαση, όπως σχηματικά φαίνεται στο πιο κάτω σκίτσο. Πρέπει η σήμανση να κατευθύνει τον τυφλό προς την πορεία της διάβασης. Δυστυχώς η σχεδίαση όπως έχει σταλεί στις υπηρεσίες, δεν συμπεριέλαβε παρόμοια περίπτωση με αποτέλεσμα να μην λαμβάνεται υπόψη από τους κατασκευαστές.

Επιπλέον ο Οδηγός όδευσης πρέπει να συνεχίσει και κατά μήκος της κεκλιμένης επιφάνειας για σωστή καθοδήγηση των χρηστών.
Σε αναφορά του για το θέμα της λωρίδας όδευσης, ο Πρόεδρος της Παγκύπριας Οργάνωσης τυφλών, ζήτησε όπως αλλάξει ο σχεδιασμός, ώστε να εξυπηρετεί σωστά και με ασφάλεια τους χρήστες. (βλ. σχεδιάγραμμα πιο κάτω)
Πιθανόν η τοποθέτηση των ΄μικρών κόκκινων τσιμεντόλιθων να δυσκολεύει την εφαρμογή. Ίσως αν χρησιμοποιηθούν κόκκινες πλάκες 40Χ40 για να κρατηθεί η υφιστάμενη χρωματική αντίθεση, να επιλυθεί το πρόβλημα αυτό…

Το τρίτο σημείο που ίσως θα έπρεπε να τύχει επεξεργασίας στο σχεδιασμό του Οδηγού Όδευσης Τυφλών είναι η συνεχής τοποθέτηση των πλακών χωρίς ενδιάμεσο αρμό. Η τοποθέτηση αυτή δεν αφήνει το κενό του αρμού ώστε να δημιουργούνται εσοχές/εξοχές. Δοκιμάσαμε την κατασκευή αυτή στο πολεοδομικό έργο στο Πλατύ και το αποτέλεσμα είναι σαφώς καλύτερο και δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα, είτε οπτικά είτε κατασκευαστικά. Αντίθετα, ομοιογενοποιεί τον οδηγό όδευσης και αποδίδει καλύτερα τη συνοχή του

Ξέρετε τι γίνετε ρε παιδιά;

Λέμε κάτι γίνεται σε σχέση με πριν 5 χρόνια και εξωραΐζουμε τα πράγματα, να παίρνουν θάρρος οι ανάπηροι ότι εντάξει, καλύτερα είναι τώρα αφού υπάρχουν κάποιες ράμπες σε κεντρικά πεζοδρόμια (που φορές δεν έχουν ανταπόκριση στο απέναντι πεζοδρόμιο) ή γιατί κτίζονται τα νέα κτίρια με διευκολύνσεις (και τι γίνεται με το υφιστάμενο 80% που δεν είναι προσβάσιμα;), μην κοροϊδευόμαστε. είμαστε τόσο πολύ πίσω και συγχρόνως προχωράμε τόσο αργά που αντί μπρος, πίσω βαδίζουμε.

Είναι θέμα νοοτροπίας του λαού μας που βασίζεται κυρίως στην απουσία δυνατότητας συνύπαρξης των αναπήρων με τον υπόλοιπο πληθυσμό για να μάθουν, να κατανοήσουν τις κινήσεις, τις ανάγκες, τις δυσκολίες που έχει ένας τυφλός, ένας χρήστης τροχοκαθίσματος. Να μάθουν κυρίως να τον κοιτάζουν χωρίς να παίρνουν το πιο περίλυπο ύφος τους (η καλύτερη περίπτωση) και χωρίς να κοιτάζουν λες και βλέπουν UFO.
Εδώ πακέτο πάει και η πολιτεία. Αυτοί που βρίσκονται στα κέντρα των αποφάσεων δεν είναι τίποτα διαφορετικό σαν νοοτροπία από τον μέσο Έλληνα, την ίδια άγνοια κουβαλούν και επιπλέον αυτοί συνήθως στερούνται συνείδησης.
Εκείνο που χρειάζεται πλέον είναι δυναμικές κινητοποιήσεις, δράσεις καθαρά ακτιβιστικές, να τους κάνεις ρεζίλι και εντός και εκτός, να καταγγέλλεις την Μαμά Ευρώπη ότι οι ανάπηροι βρίσκονται στη χώρα μας σε απομόνωση. Μόνο με το αυτοκίνητο κυκλοφορούν και ξέρετε το χειρότερο;
Το ‘χουν αποδεχτεί, τουλάχιστον οι πολιοί. Έχουν «βολευτεί με τα επιδόματα, τα αφορολόγητα αυτοκίνητα, την λύπηση του κόσμου την μοίρα τους. Ακόμα και οι παλιοί συνδικαλιστές έχουν τόσο κουραστεί πια να κτυπάνε πόρτες, να παζαρεύουν για το αυτονόητο και να βρίσκουν μπροστά τους σκληρούς διαπραγματευτές του Υπουργείου Οικονομικών…
Όμως υπάρχει σήμερα μια νέα «φουρνιά» παραπληγικών που είναι νέα παιδιά με απαιτήσεις απ την ζωή τους, με όνειρα που θέλουν να τους δοθεί ν δυνατότητα να δουλέψουν να βγουν να διασκεδάσουν στα καφέ στα εστιατόρια, να ζήσουν…

Τώρα με την Ευρώπη υποτίθεται πως τα πράγματα αλλάζουν, όμως αυτό που βλέπω συνέχεια στις κρατικές υπηρεσίες είναι ότι τείνουν να γίνουν ειδικοί στο να ξεγελούν με νομοθεσίες που ψηφίζονται σωρηδόν, χωρίς όμως τους σχετικούς Κανονισμούς που θα ρυθμίσουν αυτές τις Νομοθεσίες και να τις θέσουν σε εφαρμογή. Θα γίνει κάποτε κι αυτό…
Ε, λοιπόν με αυτούς είναι που θυμώνω. Τους αρμόδιους μηχανικούς αρχιτέκτονες δημόσιους υπάλληλους γιατί έρχεσαι εσύ να τους βάλεις να δουλέψουν το μυαλό τους λίγο παραπάνω, να τους αλλάξεις τις προδιαγραφές για τα πεζοδρόμια, στα κτίρια στον τρόπο που σκέφτονται, αν σκέφτονται!

Μα πώς είναι δυνατόν, να αναβαθμίζεις /ανακαινίζεις /αποκαθιστάς / αναπλάθεις τον ιστορικό πυρήνα ενός χωριού, και να μην λάβεις υπόψη σου τον παράγοντα άνθρωπο; Όταν μάλιστα είσαι υπόλογος στην ευρωπαϊκή Επιτροπή που συνεισφέρει στην χρηματοδότηση ;
Το υπεύθυνο Τμήμα για τα διατηρητέα (σπίτια και οικισμοί) της Πολεοδομίας έχει τις εμμονές του, αυτό το γνωρίζουμε και ίσως καλά κάνει. Αναπλάθουμε σου λέει, την πλατεία ενός ορεινού χωριού για να την κατασκευάσουμε όπως ακριβώς ήταν (πολύ) παλιά. Με ντόπια υλικά που να συνάδουν με τον χαρακτήρα της περιοχής κλπ
Το σέβομαι συμφωνώ και επαυξάνω.

Όταν όμως, η χρήση του παλιού υλικού έρχεται σε αντίθεση με την άνετη και ασφαλή διακίνηση αναπήρων, ηλικιωμένων, γονιών με παιδάκια και καροτσάκια (για να σημειώσω τις πιο βασικές κατηγορίες εμποδιζόμενων ατόμων), τότε κυρία Πολεοδομία απαιτείται να αναζητήσεις λύσεις που πρώτα θα εξυπηρετήσουν τον καθημερινό χρήστη και όχι απλά να ικανοποιήσεις την ματαιοδοξία του κάθε επισκέπτη.
Το να χρησιμοποιώ το πέτρωμα της περιοχής για την επίστρωση της πλατείας και των γύρω δρόμων δεν σημαίνει αυτόματα ότι η επεξεργασία του υλικού θα είναι η ίδια με πριν 200 χρόνια.
Η τεχνολογία σήμερα δίνει την δυνατότητα να επεξεργαστείς με τέτοιο τρόπο το υλικό ώστε να έχει ομαλή επιφάνεια και να τοποθετηθεί με μικρούς αρμούς που να διευκολύνουν και όχι να αποκλείουν τα αναπηρικά τροχοκαθισματα.

Είμαστε στον 21ο αιώνα και τα θέματα απρόσκοπτης και ασφαλούς διακίνησης για όλους, είναι ενταγμένα πια σε όλες τις ευρωπαϊκές καλένδες.


Mainstream να ένας όρος που δεν έχει επαρκώς μεταφραστεί στα ελληνικά…

Θεσσαλονίκη - Αναπηρία τώρα

.

Ένα πολύ καλό άρθρο από το περιοδικό "Αναπηρία τώρα" για την "Ανάπηρη πόλη" της Θεσσαλονίκης.

"...ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΠΗΡΗ είναι η πόλη που εμποδίζει τους ανάπηρους να ζήσουν με αξιοπρέπεια και να κινηθούν απρόσκοπτα. Η προσπελασιμότητα και η δυνατότητα πρόσβασης όλων των πολιτών σε ζωτικούς χώρους, δομές και υπηρεσίες είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και όχι «προνοιακή παροχή».Ανάπηρη είναι η πόλη που διοικείται από ανθρώπους, κόμματα και φορείς που με τις πολιτικές και τις πρακτικές τους διαμορφώνουν συνθήκες ασφυξίας για τους πολίτες, μετατρέπουν την πόλη σε έναν τόπο εξόρυξης άκρατου κέρδους και εμποδίζουν τους πολίτες να κινηθούν σε ένα προσιτό, ευχάριστο και ανθρώπινο για όλους περιβάλλον. Ανάπηροι είναι οι διοικούντες που στο όνομα του κέρδους ασελγούν μετατρέποντας κάθε διαθέσιμο κεντρικό δημόσιο χώρο σε «τραπεζοκαθίσματα» και πάρκινγκ στερώντας από πολλούς το δικαίωμα να κινηθούν ελεύθερα και να περπατήσουν ακόμα και στο ιστορικό κέντρο της πόλης.Ανάπηροι, όμως, είμαστε και οι πολίτες που δεχόμαστε τους περιορισμούς στη μετακίνηση, που ταυτίζουμε αυτή τη μετακίνηση με το ιδιωτικό αυτοκίνητο, που ανεχόμαστε την οικοδόμηση κάθε ελεύθερου χώρου και προσαρμοζόμαστε σε μία δόμηση της πόλης που εξυπηρετεί την άκρατη κερδοσκοπία. Γιατί η επέμβαση στο περιβάλλον με τρόπο ώστε να καταστρέφει την ιστορία, τον πολιτισμό και τη φυσιογνωμία της πόλης εξυπηρετεί τις κατασκευαστικές εταιρείες και όλο το οικονομικο-πολιτικό σύμπλεγμα που κερδοσκοπεί μέσα από την περιβαλλοντική εξαθλίωσή της..."

η συνέχεια εδώ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΗ ΠΟΛΗ


Θα μπορούσε να ήταν και για την Λευκωσία, την Λεμεσό, την Πατρα και γενικά για όλες τις Ελληνικές και Κυπριακές πόλεις.

Κι επειδή δύσκολα ξεφεύγει κανείς απ τις παλιές συνήθειες, ας ανεβάσουμε την "Τσιμεντούπολη" της Αρλέτας από τον δίσκο "Ένα καπέλο με τραγούδια"

Get this widget Track details eSnips Social DNA

*

Τροχοκάθισμα 1

Η αναπηρική καρέκλα αποτελεί μίασμα για τους μη γνωρίζοντες, αλλά και γι αυτούς που πιθανό να την έχουν ανάγκη αλλά αισθάνονται ανίκανοι να τη διαχειριστούν: Αν καθίσεις στην καρέκλα, πάει δεν θα ξανασηκωθείς. Μιλώ βέβαια για παθήσεις που επιφέρουν προοδευτικά μια κατάσταση αναπηρίας όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας π.χ. για την οποία η καρέκλα σου παρέχει «ανεξαρτησία» σε στιγμές που την χρειάζεσαι. Αρκεί, ναι να ξέρεις να κρατήσεις τις ισορροπίες εσωτερικές και εξωτερικές. Ντρέπονται οι άνθρωποι να κυκλοφορήσουν έξω στον κόσμο με τροχοκάθισμα μπας και τους δουν, τους λυπηθούν, τους αποστραφούν. Και κλείνονται στους τέσσερις τοίχους σφραγίζοντας την απομόνωση και την καταδίκη τους.

Ας γνωρίσουμε από κοντά λοιπόν αυτό το «τέρας» που λέγεται αναπηρική καρέκλα ή… wheelchair όπως προτιμούν οι Κύπριοι να την λεν, για λόγους που θα μας απασχολήσουν κάποια άλλη στιγμή.



Αυτό λοιπόν είναι το "τέρας" που λέγεται τροχοκάθισμα: μήκος 120εκ. και πλάτος γύρω στα 65εκ. Στρίβει επι τόπου, κάνει σούζες αν το θες και το μπορείς και γενικά ειναι τα πόδια σου, ηανεξαρτησία σου.

Για να κάνει πλήρη στροφή απαιτείται χώρος 150εκατοστών και στο πιο άνετο 170 εκ.

Τροχοκάθισμα 2

.

.

.

Είναι κι αυτά τα μπροστινά τροχάλάκια που την κάνουν ευέλικτη και της δίνουν τη δυνατότητα της επί τόπου στροφής. Προσοχή όμως στις άκρες των ακρών γιατί αν δεν υπάρχει προστατευτικό τοιχαράκκι μπορούν να εξοκείλουν.

Και τα υποπόδια, πολύ χρήσιμα κι απαραίτητα για να ακουμπούν τα πόδια αλλά τόσο... ενοχλητικά γιατί προτρέχουν και απαιτείται να τα λαμβάνουμε υπόψη στο σχεδιασμό

Προβληματικά πεζοδρόμια

Τα πεζοδρόμια των κυπριακών πόλεων αποτελούν ένα μεγάλο πρόβλημα γιατί δεν είναι κατάλληλα για να εξυπηρετούν τον πολίτη. Ψηλά και στενά, γεμάτα εμπόδια εξ αιτίας της άναρχης τοποθέτησης των στοιχείων αστικού εξοπλισμού αλλά και των αυτοκινήτων, κάθε άλλο παρά προσπελάσιμα και φυλικά είναι προς τους πεζούς.

Οι παρακάτω εικόνες δείχνουν απόλυτα το πρόβλημα και των αρχών αλλά και των ίδιων των πολιτών που πολλές φορές συμπεριφέρονται απερίσκεπτα...

Η απαράδεκτη στάση του Δήμου που επιτρέπει σε ιδιώτες που διαχειρίζονται τις διαφημιστικές πινακίδες στις στάσεις των λεωφορείων με αποτέλεσμα να εμποδίζουν τη διέλευση των πεζών

Οι διάσπαρτη τοποθέτηση των υπηρεσιών ΑΗΚ ΑΤΗΚ στην μέση των πεζοδρομίων κλείνοντας τη διάβαση κυρίως των τροχοκαθισμάτων




Τα αποσπασματικά πεζοδρόμια που κατασκευάζονται μπροστά από τις καινούργιες οικοδομές χωρίς μέριμνα εκ μέρους του Δήμου για συνέχιση και ολοκλήρωση του δικτύου του πεζοδρομίου.

Η τοποθέτηση στοιχείων όπως φώτα και πινακίδες τροχαίας γίνεται αλόγιστα, απρογραμμάτιστα και χωρίς επίβλεψη από τους υπεύθυνους με αποτέλεσμα να εμποδίζουν τη διακίνηση πεζών και τροχοκαθισμάτων.

Σοβαρό πρόβλημα αποτελεί ακόμη ο διαχωρισμός ιδιωτικού και δημόσιου πεζοδρομίου σε εμπορικούς δρόμους λόγω της απουσίας ρυθμιστικής Νομοθεσίας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται οι ανισοϋψείς αυτές παγίδες για τους πεζούς.

Και οι αρχές έχουν δεμένα τα χέρια αφού πρόκειται για ιδιωτική περιουσία!

Ο ατέλειωτος ιστός των πεζοδρομίων, ακόμη και σστο κέντρο της πόλης, δίνει την εντύπωση μιας πόλης χωρίς συνοχή

Η έγωκεντρική συμεριφορά κάποιων κυπρίων οδηγών...

Δέντρα με ακατάλληλο ριζικό σύστημα που ανασηκώνουν τις πλάκες δίνοντας την εντύπωση βομβαρδισμένης πόλης

Δέντρα που φυτεύονται από ιδιώτες, όπως οι φοίνικες που μεγαλώνοντας κλείνουν τη διάβαση. Θα μπορούσαν να τα φυτέψουν συα όρια της δικής τους αυλής! Άντε μετά να κόψεις αυτή τη χοντρούλα τη φοινικιά... Θα σε κράξουν και οι Οικολόγοι κι άντε να βρεις το δίκιό σου...




Χωρίς σχολιασμό!




Εύγε αγόρι μου!

1. Τα ψηλά και στενά πεζοδρόμια που κατασκευάζουμε στην Κύπρο είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο είναι πρακτικά αδύνατο να έχουμε ράμπες εντός των διεθνών προδιαγραφών, της τάξης δηλ. του 6 – 8%. Η απότομη αυτή κλίση προκαλεί ανασφάλεια στους χρήστες τροχοκαθίσματος γιατί δημιουργεί κενό ανάμεσα στη ράμπα και στην κλίση του οδοστρώματος.



2. Επιπρόσθετα δεν υπάρχει αρκετός χώρος για οριζόντια λωρίδα στο πάνω μέρος της ράμπας γεγονός που καθιστά τη διακίνηση, κυρίως για τους χρήστες τροχοκαθίσματος, επικίνδυνη προκειμένου να συνεχίσουν την ευθύγραμμη πορεία τους, ή να προχωρήσουν με κίνδυνο ανατροπής του αμαξιδίου τους αφού η εγκάρσια κλίση δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερη του 2%.



3. Μια πιο ορθή λύση είναι η ράμπα να γίνεται προς την οριζόντια διεύθυνση του πεζοδρομίου με κλίση όχι πέραν του 5%,μέχρι το επίπεδο του δρόμου και από εκεί, με εγκάρσια κλίση 1,5 – 2% να γίνεται η προσπέλαση στο δρόμο.

4. Το ίδιο πρόβλημα έλλειψης οριζόντιας κυκλοφορίας αντιμετωπίζουμε και σε ράμπες στη στροφή του δρόμου που δυστυχώς, επεκράτησε η κατασκευή τους για λόγους έλλειψης χώρου, αλλά και για λόγους οικονομίας.
Η ράμπα στη στροφή του δρόμου, είναι επικίνδυνη για τους πεζούς, ιδίως όταν πρόκειται για δρόμους υψηλής κυκλοφορίας. Τις πλείστες φορές, η ράμπα, δεν έχει το απαραίτητο μήκος για να είναι σωστή και ούτε απομένει αρκετός χώρος – 1,20μ – για την οριζόντια κυκλοφορία.

5. Παρόμοια με τη λύση 3, θα μπορούσε να εφαρμοστεί και για τις στροφές των δρόμων χαμηλής κυκλοφορίας, υποβιβάζοντας το πεζοδρόμιο μέχρι τη στροφή στο επίπεδο του δρόμου και τοποθετώντας ειδικούς προστατευτικούς πασσάλους. Αν υπάρχει πρόβλημα αποχέτευσης των όμβριων υδάτων, τότε το υψόμετρο θα μπορούσε να κατέβει μέχρι τα 4εκ. και να κατασκευαστεί εγκάρσια ράμπα κλίσης 8% και μήκους 50εκ προς τη διάβαση πεζών.


6. Δυστυχώς έχει επικρατήσει η κατασκευή ράμπας στη στροφή των δρόμων μεγάλης κυκλοφορίας. Λόγω του ότι η ακτίνα της στροφής είναι πολύ μεγάλη με αποτέλεσμα τα αυτοκίνητα να μην ελαττώνουν αρκετά την ταχύτητα, θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των πεζών. Ίσως η υιοθέτηση λύσεων όπως προέκταση της διάβασης πεζών στη στροφή, όπως φαίνεται στο σχήμα να ήταν μια καλή λύση.

7. Σε δρόμους χαμηλής κυκλοφορίας ίσως θα ήταν πιο σωστό να μειώσουμε την ακτίνα στροφής πράγμα που θα επιτρέψει την ύπαρξη οριζόντιας λωρίδας κυκλοφορίας πίσω από τη ράμπα και θα δώσει στους πεζούς περισσότερο χώρο. Παράλληλα θα υποχρεώσει τους οδηγούς να ελαττώσουν την ταχύτητα και να είναι πιο προσεκτικοί.

8. Η προέκταση του πεζοδρομίου θα μπορούσε ίσως να συνδυαστεί με την πρόβλεψη χώρων στάθμευσης



9. Τα σημεία απόληξης της ράμπας στο ρείθρο του δρόμου παρουσιάζουν συνήθως πρόβλημα για τα τροχοκαθίσματα λόγω των απότομων κλίσεων που απολήγουν στο σημείο αυτό. Μια καλή λύση ίσως θα ήταν η τοποθέτηση εσχάρας η οποία θα εξομαλύνει τη διαφορά αυτή(βλ σχήμα δίπλα.

10. Οι διαβάσεις πεζών είναι πιο ασφαλείς όταν γίνονται υπερυψωμένες και στο σημείο επαφής τους με τη ράμπα της διάβασης πεζών να τοποθετείται εσχάρα

11. Τέλος, ο καθορισμός Ελεύθερης Ζώνης όδευσης Πεζών είναι αναγκαίος για τη διατήρηση απρόσκοπτης και ασφαλούς διακίνησης για όλους τους πολίτες

Μια πρόταση για τον αρχαιολογικό χώρο της Κάτω Πάφου


ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ:

Ο αρχαιολογικός χώρος της Κάτω Πάφου με την «οικία του Διονύσου», οικία του Θησέα και οικία του Αιώνα. Κάτω Πάφος, του 3.-5. μετά Χριστών αιώνα με θαυμάσια ψηφιδωτά πατώματα θεωρούνται από τα ωραιότερα της Ανατολικής Μεσογείου.

Το Ωδείο της Κάτω Πάφου, είναι ένα μικρό Ωδείο του 2ου μ.Χ. αιώνα, ι. Χρησιμοποιείται τακτικά για μουσικές και θεατρικές παραστάσεις. Κοντά στο Ωδείο βρίσκεται το Ασκληπιείο και τα κατάλοιπα της Ρωμαϊκής Αγοράς.
Ο Αρχαιολογικός αυτός χώρος στο σύνολό του αποτελεί τον πιο σημαντικό πόλο έλξης επισκεπτών, ντόπιων και ξένων της ελεύθερης Κύπρου. Το 2005 κόπηκαν 302,451 εισιτήρια εισόδου (χωρίς να υπολογίζονται τα παιδιά κάτω των 12 ετών)

Σε επιτόπια επίσκεψη με τη συνοδεία ατόμου σε τροχοκάθισμα που διενεργήθηκε από την Υπεύθυνη του Γραφείου Σχεδιασμού για τα ΑμεΑ και της Τεχνικού του Τμήματος Αρχαιοτήτων, αρχιτέκτονος Ηλιάνας Γεωργίου, καταγράφηκαν όλα τα προβληματικά σημεία που αφορούν στην πρόσβαση των τροχοκαθισμάτων στο χώρο αυτό και κοινοποιηθήκαν στις αρμόδιες Υπηρεσίες για αποκατάσταση.

Παράλληλα, διαπιστώθηκε η ανάγκη να καταστεί ο χώρος αυτός πιο φιλικός προς όλους τους επισκέπτες. Ένα αρχαιολογικό πάρκο πρέπει να αποτελεί ένα χώρο στον οποίο ο επισκέπτης θα ενημερώνεται, θα ψυχαγωγείται στα πλαίσια του θέματος που προσεγγίζει και θα ξεκουράζεται.
Ο αρχαιολογικός χώρος της Κ.Πάφου έτσι όπως λειτουργεί σήμερα δεν είναι καθόλου εύκολος στην προσέγγιση του για τα εμποδιζόμενα άτομα Δηλαδή τα άτομα με αναπηρία, τους ηλικιωμένους τους γονείς με μικρά παιδιά κ.α. Οι μεγάλες αποστάσεις που πρέπει να διανύσουν οι επισκέπτες με τα πόδια, το ακατάλληλο οδόστρωμα, η απουσία βλάστησης ή σκιαδιών σε συνδυασμό με τις κλιματολογικές συνθήκες του νησιού μας τον καθιστούν πολύ κουραστικό για να τον επισκεφθεί κάποιος.

Η εισήγηση μας, ως Γραφείο Σχεδιασμού για τα ΑμεΑ, είναι συνολική και αφορά στην προσπάθεια άμβλυνσης των δυσκολιών που μπορεί να θέτει ένας τέτοιος χώρος στους επισκέπτες, δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία να απολαύσουν μια εμπειρία μοναδική ίσως, σ ένα χώρο τόσο σπάνιο. Ο αρχαιολογικός μας πλούτος σήμερα, σε μια εποχή της εικόνας και της αυτοματοποίησης πρέπει να έλθει στο προσκήνιο με τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας, των πολυμέσων της εύκολης προσωπικής προσέγγισης.

Οι εισηγήσεις που ακολουθούν επιδιώκουν μια συνειδητή προσπάθεια ώστε ο αρχαιολογικός αυτός χώρος να γίνει προσιτός σε όλους.


Ο δρόμος που οδηγεί στα κύρια μνημεία και στο ωδείο θα πρέπει να γίνει πλακόστρωτος και ομαλός από πέτρα της περιοχής, ώστε να συνάδει με το περιβάλλον και θα δώσει τη δυνατότητα εύκολής προσέγγισης από όλους.

Η διακίνηση εντός του αρχαιολογικού χώρου μπορεί να γίνεται και με την χρήση μικρών τραίνων που θα έχουν σταθερές ώρες αναχώρησης από την πλατεία του εκδοτηρίου (κάθε μισή ώρα ανάλογα με την εποχή). Το τραινάκι αυτό «του χρόνου» θα έχει σταθερό δρομολόγιο και θα διανύει όλο το πάρκο αποβιβάζοντας ή επιβιβάζοντας επισκέπτες στα διάφορα μνημεία. Θα μπορούσε ακόμη για λόγους συντήρησης και σωστής λειτουργίας να δοθεί η δραστηριότητα αυτή σε στρατηγικό επενδυτή που θα αναλάβει υπό την εποπτεία των υπευθύνων την όλη λειτουργία και προβολή του.

Κατά μήκος της άκρης του δρόμου να φυτευτούν κατάλληλα για την περιοχή δέντρα που σε συνδυασμό με ξύλινα παγκάκια, κρήνες νερού και κάποια απλά σκιάδια, θα προσφέρουν άνεση και δροσιά στον επισκέπτη.


Σε σημεία όπως πλησίον της οικίας του Διόνυσου, υπάρχουν μικρά σπιτάκια που δεν χρησιμεύουν σε τίποτα και τα οποία θα μπορούσαν να μετατραπούν σε χώρους υγιεινής και μικρό αναψηκτήριο.
Το αρχαίο ωδείο να αναβαθμιστεί με σωστή συντήρηση και τεχνολογική υποστήριξη ώστε να αποτελέσει πραγματικά ένα χώρο πολιτισμού. Υπάρχει και εκεί κτίσμα που θα μπορούσε να στεγάσει χώρους υγιεινής και αποδυτήρια.

Ο δρόμος από την ανατολική είσοδο που οδηγεί στο Ωδείο πρέπει να φωτιστεί κατάλληλα ώστε να παρέχει ασφάλεια και άνεση αφού δίνονται συχνά παραστάσεις για το κοινό.

Ο χώρος του παρατηρητηρίου, πίσω από το αρχαίο ωδείο, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σημείο ανάπαυσης και ατένισης της περιοχής με καφετέρια, σε συνδυασμό με δραστηριότητες και προβολές για την ιστορία και τον χαρακτήρα της περιοχής.

Με ιστοσελίδες στο Ιντερνετ όπου θα δίνονται όλες οι απαραίτητες πληροφορίες στον επισκέπτη για το τι μπορεί να αναμένει και προβάλλοντας το γεγονός ότι πρόκειται για ένα χώρο πλήρως προσβάσιμο και φιλικό.

Τα έσοδα από τα εισιτήρια εισόδου μπορούν να χρηματοδοτούν την συντήρηση του πάρκου. Επίσης τα έσοδα από την πώληση οδηγού που ετοίμασε το Πολιτιστικό Ίδρυμα της Τράπεζας Κύπρου ως εισφορά στον τόπο μας, θα πρέπει να δίνονται για τη συντήρηση του Πάρκου, όπως ήταν και η αρχική συμφωνία με την Τράπεζα Κύπρου. (Ο οδηγός πωλείται στην τιμή των £4, έχει ανατυπωθεί έξι φορές σε 210,000 αντίτυπα και ζητήθηκε εκ νέου ανατύπωση 15,000 αντιτύπων για αυτή την περίοδο).

Την προβολή του πάρκου και την λειτουργία των ανάλογων δραστηριοτήτων να αναλάβει στρατηγικός επενδυτής σε συνεργασία και υπό την επίβλεψη του Τμήματος Αρχαιοτήτων και του ΚΟΤ

Τη διαχείριση του πάρκου θα έχει ανεξάρτητη επιτροπή με τη συμμετοχή εκπροσώπων του Τμήματος Αρχαιοτήτων, του ΚΟΤ και του ιδιώτη στρατηγικού επενδυτή.

Οι πιο πάνω εισηγήσεις μπορούν να αποτελέσουν θέμα ενός διεθνούς διαγωνισμού για αρχιτέκτονες και αρχιτέκτονες εξωτερικού χώρου ώστε το συνολικό αποτέλεσμα να διαπνέεται από μια άψογη αισθητική και να αποτελεί μια ενότητα. Με κοινά χαρακτηριστικά και με σεβασμό στην ιδιαιτερότητα του χώρου αυτού.

Τότε θα μπορούμε να αναφερόμαστε στο Αρχαιολογικό Πάρκο της Κ. Πάφου σαν ένα σημείο αναφοράς όπου ο σύγχρονος πολιτισμός αναβαθμίζει και προβάλλει τον αρχαίο πολιτισμό

Ένα blog για την πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία στο περιβάλλον. Είναι πολύ μεγάλος ο αριθμός των ατόμων με δυσκολία στην κίνηση γιατί, εκτός από τα άτομα με αναπηρία, υπάρχουν και τα άτομα 3ης ηλικίας, οι γονείς με καροτσάκια των παιδιών τους, οι έγκυες, οι προσωρινά τραυματισμένοι κ.α.
Το να σχεδιάζουμε για τον άνθρωπο που χαίρει μονίμως άκρας υγείας είναι μια ουτοπία των αρχιτεκτόνων, που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και αποκλείει το άλλο μισό του πληθυσμού.
Ο σχεδιασμός ενός φιλικού περιβάλλοντος για όλους τους χρήστες, ανεξαιρέτως ηλικίας ή φυσικής κατάστασης, είναι το ζητούμενο και ο καθολικός σχεδιασμός πρέπει να εντυπωθεί στους αρχιτέκτονες, ώστε να το λαμβάνουν εξ αρχής υπόψη και να τον εντάσσουν στην αρχιτεκτονική τους σύνθεση. Με τον τρόπο αυτό μπορεί να προκύψει μια νέα αισθητική προσέγγιση της αρχιτεκτονικής που να βασίζεαται στις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου, σε κάθε φάση της ζωής του.

Ακαταλληλότητα υλικού επίστρωσης πεζόδρομων (γρανιτόλιθοι) για την διακίνηση Ατόμων με Αναπηρία


Θέλω να σας ενημερώσω ότι οι γρανιτόλιθοι (κυβόλιθοι από γρανίτη) που χρησιμοποιούνται τον τελευταίο καιρό για την επίστρωση πλατειών και πεζόδρομων είναι ακατάλληλοι για τη διακίνησή των ατόμων που χρησιμοποιούν τροχοκάθισμα λόγω των κραδασμών που προκαλούν καθώς επίσης και για τα άτομα με πρόβλημα όρασης τα οποία διακινούνται με ειδικό μπαστούνι και με την αφή. Επιπρόσθετα, είναι πιστεύω ακατάλληλα –έως επικίνδυνα- και για τις γυναίκες με ψηλά τακούνια όπως και για μικρά παιδιά.

Αντιλαμβάνομαι ότι το υλικό αυτό είναι ανθεκτικό και φθηνό όμως η χρήση του πιστεύω ότι πρέπει να περιοριστεί σε δρόμους για αυτοκίνητα. Ακόμα όμως και γι αυτή την περίπτωση, τουλάχιστον στο Παρίσι εξ όσων γνωρίζω, υπήρχε πρόβλημα φθοράς των αυτοκινήτων.

Αν η τελική επιφάνεια είναι πιο κατεργασμένη για να μην δημιουργεί τόσους κραδασμούς σε τροχοκαθίσματα και αυτοκίνητα, ίσως τότε το υλικό αυτό να προσφέρεται για χρήση.

Οδηγός Όδευσης Τυφλών 1

Τα άτομα που αντιμετωπίζουν δυσκολία στην όραση βλέπουν λίγο ή καθόλου. Για την αυτόνομη μετακίνησή τους κάνουν χρήση ειδικού μπαστουνιού ή ειδικά εκπαιδευμένων σκύλων. Διακινούνται άνετα σε χώρους που γνωρίζουν και επειδή αναγνωρίζουν το χώρο με τα άκρα και την ακοή διευκολύνονται από
- κατευθυντήριους οδηγούς στο δάπεδο, διαφορετικής υφής και έντονης χρωματικής αντίθεσης από τα υπόλοιπα στοιχεία,
- ειδικούς χειρολισθήρες με αρχή και τέλος,
- πινακίδες με το σύστημα γραφής BRAILLE. τοποθετημένες σε κατάλληλο ύψος.
- Δάπεδα μη ηχοαπορροφητικά για να αναγνωρίζουν τους άλλους από το βηματισμό τους
- Ευκρινή ηχητική σήμανση και
- Χώρους που δεν δημιουργούν αντήχηση.

Οι χώροι στους οποίους κινούνται θα πρέπει να είναι ελεύθεροι εμποδίων και να μην κρύβουν παγίδες όπως προεξέχοντα στοιχεία σε ύψος μικρότερο των 2.20 μέτρων, χωρίς προβολική σήμανση στο δάπεδο –πχ κάδοι απορριμμάτων, χαμηλά οδικά σήματα.

ΟΔΗΓΟΣ ΟΔΕΥΣΗΣ ΤΥΦΛΩΝ 2

2 Αστικός εξοπλισμός

Η λειτουργία του Αστικού Εξοπλισμού πρέπει να εκφράζεται με σαφήνεια και να υποδεικνύεται από το σχήμα και το χρώμα του. Πρέπει δε πάντα να τοποθετείται εκτός της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΖΩΝΗΣ ΟΔΕΥΣΗΣ ΠΕΖΩΝ

Σε όλο το μήκος της ελεύθερης ζώνης όδευσης πεζών, επιβάλλεται πραγματικό ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΥΨΟΣ ΟΔΕΥΣΗΣ ΠΕΖΩΝ ίσο με 2,20μ, απολύτως ελεύθερο από οποιοδήποτε εμπόδιο (μαρκίζες, επιγραφές, κλαδιά δένδρων κλπ)..

Εμπόδια σε ύψος μικρότερο των 2,20μ, μέσα ή έξω από την ελεύθερη ζώνη όδευσης πεζών πρέπει να προβάλλονται στο έδαφος ώστε να είναι ανιχνεύσιμα από το μπαστούνι των τυφλών. Έτσι επιβάλλεται κατά περίπτωση:
- Προειδοποιητική σήμανση περιμετρικά του εμποδίου
- Υπερυψωμένη βάση
- Έδραση στο πεζοδρόμιο με όλη την τελική διάσταση του εμποδίου

ΟΔΗΓΟΣ ΟΔΕΥΣΗΣ ΤΥΦΛΩΝ 3

Πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι υπάρχει ένα μεγάλο φάσμα ανάμεσα στα άτομα με προβλήματα όρασης, της άτομα που δεν βλέπουν καθόλου, ή άτομα έχουν μειωμένη όραση, γι αυτό και ο οδηγός Όδευσης Τυφλών εκτός από τη διαφορετική υφή των υλικών βασίζεται και στη σωστή χρήση των χρωμάτων.

Υπάρχουν αυστηρές διεθνείς προδιαγραφές οι οποίες πρέπει να τηρούνται ομοιόμορφα ώστε τα άτομα με προβλήματα όρασης να έχουν σαφείς πληροφορίες για το περιβάλλον.
Στους κοινόχρηστους χώρους
οικισμών που προορίζονται για την κυκλοφορία πεζών επιβάλλεται η κατασκευή ΟΔΗΓΟΥ ΟΔΕΥΣΗΣ ΤΥΦΛΩΝ, πλάτους 0,40μ με διαφορετική υφή και χρώμα από το δάπεδο της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΖΩΝΗΣ ΟΔΕΥΣΗΣ ΠΕΖΩΝ
- Ο Οδηγός Όδευσης Τυφλών ΟΟΤ) κατασκευάζεται σε απόσταση 0,60μ κατ΄ ελάχιστον από την ρυμοτομική γραμμή.
- Η πορεία του οδηγού όδευσης τυφλών πρέπει να παραμένει όσο το δυνατόν ευθύγραμμη.
- Δεν πρέπει να υπάρχουν εμπόδια στην πορεία του ΟΟΤ

ΟΔΗΓΟΣ ΟΔΕΥΣΗΣ ΤΥΦΛΩΝ 4
Καθοδήγηση

Για την κατασκευή του ΟΔΗΓΟΥ ΟΔΕΥΣΗΣ ΤΥΦΛΩΝ χρησιμοποιούνται έγχρωμες τετράγωνες πλάκες πεζοδρομίου με βάση τσιμέντο υψηλής αντοχής, πλευράς 0,40μ και πάχη 5εκ , όπως παρακάτω:

2.3.1. Τύπου Α: «ΟΔΗΓΟΣ»- ριγέ με 5 πλατιές και αραιές ρίγες, οι οποίες τοποθετούνται με τις ρίγες παράλληλα με τον άξονα της κίνησης για να κατευθύνουν τα άτομα με προβλήματα όρασης στην πορεία τους.
Με τις ρίγες κάθετα στον άξονα κίνησης σηματοδοτείται η αλλαγή διεύθυνσης.

ΟΔΗΓΟΣ ΟΔΕΥΣΗΣ ΤΥΦΛΩΝ 5
Πλάκες επισήμανσης κινδύνου

2 Τύπου Β: 'ΚΙΝΔΥΝΟΣ" φολιδωτές με έντονες φολίδες και χρώμα κίτρινο

Έφαρμογές:

Οι πλάκες αυτές τοποθετούνται ως ακολούθως:
- Στην έξοδο κεκλιμένων επιπέδων (ρομπών) πεζοδρομίων προς τη διάβαση πεζών
- Περιμετρικά υφιστάμενων εμποδίων (στοιχεία αστικού εξοπλισμού κλπ).
- Γενικά όπου υπάρχει εμπόδιο στην πορεία.

ΟΔΗΓΟΣ ΟΔΥΣΗΣ ΤΥΦΛΩΝ 6
Πλάκες Τύπου Γ: «ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ»
ριγέ με στενές και πυκνές ρίγες

Για προειδοποίηση ώστε ο χρήστης να προχωρά με προσοχή. Τοποθετούνται κάθετα προς την πορεία όδευσης: ως λωρίδα επισήμανσης στην αρχή και στο τέλος σκαλοπατιών σε απόσταση 40 εκ. από το πρώτο και το τελευταίο σκαλοπάτι Ως λωρίδα επισήμανσης μπροστά από ράμπα (όχι πεζοδρομίου) σε απόσταση 40εκ.

Ανά δύο, για την σήμανση στάσης λεωφορείου

Παραπατήματα

Ας επανα- προσδιοριστούμε/δραστηριοποιηθούμε επιτέλους και να πάρουμε τα πράγματα λίγο πιο σοβαρά, όχι για να αλλάξουμε τις εντυπώσεις αλλά για να προσφέρουμε λύσεις και να σπάσουμε τα όρια και τα στεγανά που δημιουργούν η στενοκεφαλιά και η αλαζονεία των «Νέων Υγιών και Μονίμως 30 ετών». Να πιστέψουμε και να διεκδικήσουμε το δικαίωμα όλων να διακινηθούμε άνετα και απρόσκοπτα, ασχέτως ηλικίας και φυσικής κατάστασης.

Οι πόλεις μας σε Ελλάδα και Κύπρο είναι δυστυχώς πόλεις ανάπηρες, ανίκανες να δημιουργήσουν τον ιστό προστασίας που έχει ανάγκη ο κάθε δημότης για να λειτουργήσει δημιουργικά.
Νοοτροπίες και στεγανά αιώνων που αλλάζουν τόσο μα τόσο αργά, για να φθάσουμε σήμερα μόνο, τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα, να μιλάμε για το αναφαίρετο δικαίωμα όλων των εμποδιζόμενων ατόμων να διακινούνται παντού με ασφάλεια και να α συμμετέχουν ισότιμα στη ζωή.

Στο Blog αυτό -και μακάρι ν αντέξουμε- φιλοδοξούμε να μεταφέρουμε μηνύματα προς αυτή την κατεύθυνση και να ενημερώσουμε, όσο μπορούμε για θέματα προσβασιμότητας στο ανθρωποποίητο δομημένο περιβάλλο. Θα αναλύουμε τις αρχές ενός «προσβάσιμου τρόπου σκέψης» που περικλείει την ολοκληρωμένη αλυσίδα πρόσβασης, που είναι και το ζητούμενο.