Είναι απαράδεκτο να μην δικαιούται το κράτος να ασκήσει αγορανομικό έλεγχο σε αγαθά που αφορούν στην βασική καθημερινή διαβίωση των πολιτών. Θα έπρεπε το Ευρωπαϊκό Οικολογικό Κίνημα να απαιτήσει την απεξάρτηση των ειδών αυτών από τον... "περίφημο» υγιή ανταγωνισμό που αποτελεί ουσιαστικά την πλατφόρμα στην οποία βασίζεται ο άκρατος καπιταλισμός. Καθοδηγημένη ιδεολογία από τους σκοτεινούς χρηματοδοτικούς οργανισμούς, της οποίας ζούμε και νιώθουμε τις επιπτώσεις της. Η Ευρώπη, σε ένα ξέφρενο ανταγωνισμό με την αμερικανική κενοδοξία, μπήκε στο παιχνίδι υιοθετώντας «αρχές», που πιστεύω αντιτίθενται στην ίδια τη μέχρι πρότινος ιδεολογία της και καταντά.., «βασιλικότερη του βασιλέως». Αποτέλεσμα αυτού βέβαια να παρασυρθεί σε ένα υστερικό παιχνίδι που καθορίζεται πλέον από του στυγνούς και αόρατους τραπεζίτες -η αποθέωση της αισχροκέρδειας- και να πρέπει να τους «προστατεύουμε» κι από πάνω για να κινούνται σε ένα «υγιές» ανταγωνιστικό περιβάλλον εκμεταλλευόμενοι την ευρωπαϊκή ας την πούμε ακεραιότητα…
Ας ξυπνήσουμε επιτέλους. Οι οικονομίες των ευρωπαϊκών χωρών βρίσκονται στα όρια της κατάρρευσης χάριν του… ελεύθερου ανταγωνισμού και όλοι κοιτάζουν, σα σε έργο θρίλερ, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα να γεμίζει ρωγμές…
κι όποιος αντέξει! Για τις χώρες του τρίτου κόσμου, ούτε κουβέντα να γίνεται. Τώρα είμαστε εγκλωβισμένοι στην ίδια μας τη θεσμοθέτηση της «ιδεολογίας του ανταγωνισμού» και κοιτάζουμε πώς να την προστατεύσουμε. Με λίγα λόγια Γιώργο μου, ο σώζων εαυτώ σωθήτω…
