Η νοουτροπία των συμπατριωτών μας! (Για ένα BMW ζούμε και μια "γωνίτσα" να το παρκάρουμε...
Αναφορικά με το αίτημα της Οργάνωσης Παραπληγικών και προσαρμογή των υφιστάμενων κτιρίων που ανεγέρθηκαν πριν την εφαρμογή του Κανονισμού 61.Η(1999).
Η απουσία της ανάλογης κουλτούρας αλλά και μηχανισμών που θα ενημερώσουν ή και θα πιέσουν προς ένα «προσβάσιμο τρόπο σκέψης» στη χώρα μας, είχε σαν αποτέλεσμα την αργοπορημένη εφαρμογή των βασικών προδιαγραφών προσβασιμότητας των κτιρίων σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Η αργοπορημένη εφαρμογή (1999), είχε ως αποτέλεσμα να δομηθεί ένα περιβάλλον που δυσκολεύει τα άτομα με αναπηρία (ΑμεΑ) στη διακίνησή τους.
Η Ευρωπαϊκή οπτική, χρόνο με το χρόνο γίνεται πιο συνειδητοποιημένη και απαιτητική σε θέματα προσβασιμότητας, τονίζοντας ότι όλοι οι πολίτες, ασχέτως ηλικίας και φυσικής κατάστασης, πρέπει να έχουν πρόσβαση σε Υπηρεσίες και αγαθά. Γινόμαστε αποδέκτες όλο και πιο πιεστικών οδηγιών που αφορούν την κοινωνική ενσωμάτωση, οι οποίες μας βρίσκουν ανέτοιμους να τις εφαρμόσουμε γιατί δεν υπήρξε μέχρι τώρα ουσιαστική μέριμνα προσαρμογής των υφιστάμενων κτιρίων, κρατικών και ιδιωτικών.
Η Νομοθεσία Περί Οδών και Οικοδομών από το 1999 μέσω του Κανονισμού 61.Η, προνοεί βασικές προδιαγραφές για το σχεδιασμό των νέων κτιρίων με τρόπο ώστε αυτά να είναι προσπελάσιμα από αναπηρικά τροχοκαθίσματα. Όμως τα υφιστάμενα κτίρια παραμένουν απροσπέλαστα. Δυστυχώς η πολιτεία δεν έχει ακόμη δρομολογήσει τις αλλαγές που απαιτούνται για την ασφαλή και απρόσκοπτη διακίνηση των ΑμεΑ στα υφιστάμενα κτίρια με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η δυνατότητα συμμετοχής τους στα κοινωνικά δρώμενα.
Απαιτείται η προσαρμογή υφιστάμενων κτιρίων ή μέρους αυτών που στεγάζουν Υπηρεσίες ή επιχειρήσεις με οικονομικό και κοινωνικό χαρακτήρα όπως π.χ. τα υποκαταστήματα Τραπεζών και Συνεργατικών. Τέτοιοι οργανισμοί έχουν υποχρέωση να προσαρμόσουν του χώρους τους ώστε να είναι προσπελάσιμοι από αναπηρικά τροχοκαθίσματα αλλά και άτομα με οπτική αναπηρία. Εκτός του ότι τα πιο πάνω ιδρύματα έχουν ηθικό χρέος απέναντι στους πελάτες τους και την κοινωνία, αναβαθμίζεται ταυτόχρονα η εικόνα τους στο κοινό και εξυπηρετούν καλύτερα τους πελάτες ΑμεΑ .
Το ίδιο ισχύει για ξενοδοχεία, καταστήματα, εστιατόρια, αίθουσες συναυλιών, εκθέσεων και όλα τα κτίρια γενικά που έχουν οικονομικό όφελος από τη συμμετοχή του κοινού. Το όφελος που θα έχουν θα αποσβέσει σύντομα τα όποια έξοδα θα επωμισθούν οι επιχειρηματίες αφού θα αυξήσουν την πελατεία τους, όχι μόνο με τους Κύπριους αλλά και με μια μεγάλη κατηγορία τουριστών ΑμεΑ και των συνοδών τους.
Μα άλλη πτυχή του προβλήματος εντοπίζεται σε ότι αφορά τον προσβάσιμο τουρισμό. Οι ηλικιωμένοι, τα ΑμεΑ και οι οικογένειες τους αποτελούν σήμερα την ανερχόμενη ομάδα τουριστών που αντιστοιχεί περίπου σε 130 εκατομμύρια Ευρωπαίων. Δυστυχώς η έλλειψη προσβασιμότητας και κατάλληλων διευκολύνσεων στα περισσότερα ξενοδοχεία και εστιατόρια καθιστά την Κύπρο μη επιλέξιμο προορισμό.
Η απαίτηση της Οργάνωσης Παραπληγικών Κύπρου (ΟΠΑΚ) για την προσαρμογή των υφιστάμενων κτιρίων, είναι απόλυτα λογική και αναμενόμενη και έχουμε υποχρέωση να προωθήσουμε όλες τις διαδικασίες ώστε να οδηγηθούμε σε μια προγραμματισμένη και σταδιακή άρση των εμποδίων. Όλες οι επιχειρήσεις έχουν υποχρέωση να προβούν στις ελάχιστες απαραίτητες προσαρμογές για την εξυπηρέτηση όλων των πολιτών στις εγκαταστάσεις τους.
Το κράτος θα πρέπει να μελετήσει και να δρομολογήσει διάφορα κίνητρα σε συνεργασία με:
το Υπουργείο Οικονομικών για φορολογικές απαλλαγές, ΦΠΑ και άλλα κίνητρα, χαμηλότοκα δάνεια, επιχορηγήσεις κλπ.
το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως για πιθανές απαλλαγές από συντελεστή δόμησης για τη προσαρμογή π.χ. ανελκυστήρα ή ράμπας επί του πεζοδρομίου κ.α.,
τον Κυπριακό Οργανισμό Τουρισμού για επιχορηγήσεις για την προσαρμογή ξενοδοχείων,
Ευρωπαϊκά προγράμματα του Ταμείου Συνοχής κ.α.
Θα πρέπει να γίνει μια οργανωμένη προσπάθεια με ευκαιρία το έτος 2012 και την ανάληψη της Προεδρίας της Ε.Ε. αφού η ανακοίνωση ενός τέτοιου προγράμματος μας καταξιώνει όχι μόνο στα μάτια των εταίρων μας αλλά κυρίως σε μας τους ίδιους σαν κοινωνία.